Em biçûk bûn birako, gelekî biçûk bûn, wek çêlîkên qazan bûn li herdû rexên kolanê wek xetên lênûskekê bûn.Heytehûteke mezin, heytehûteke zirecêb bû. Mamosteyan xwe di nav rêzên zarokan de çeng dikir û darê xwe li ba dikir, wek pisîkên qutifî bang dikir: Binerin, gava serok derbas bibe, destên xwe li ba bikin"...Û serok derbas bû, di nav me re derbas bû û destên xwe li ba kirin û dûre wan teşeyên geometrîk da dû karwanê, bûn kulmên reş û li dû kaosa hov gindirîn.
Ez çend caran ketim erdê, laş û ling li min qelibîn. Ez bi hemû hêza xwe hewl didim ji gola mirovan derkevim. Gava gihiştim malê, rûyê min bûbû tirabêlk, êdî ne rûyê zarokekî bû.
Ha ew bû, destpêka tundûtûjiyê birako!
Nîşe: Navê pirtûkê
الجندب الحديدي
Ez ne şaş bim, Ehmed Huseynî ev pirtûk wergerandiye,mereq dikim çawa wergerandiye.
