Yek ji tiştên ku ez gelekî jê aciz im, ew e ku mirov di karekî ne karê xwe de biaxive, binivîse yan jî şiroveyan bike lê wek ku ez ê gelek caran bibêjim, pispor, şareza û zanayên me tine ne, kesên wek min dinivîsin û behsa wan mijaran dikin ku ne kar û pisporiya wan in.
Helbet teqez île kurdek an du kurd hene ku di her qadeke heyî de pispor in lê bi rastî jî pêwîstî bi şarezayên wiha heye ku sînorên wan ne perçekirî bin, sînorên wan giştgir bin, berfireh bin û bikarin ji sînorên ferzkirî derkevin. Ez li vir ne behsa felsefeya azadiya mutleq û sînorên seyr û meyir dikim lê behsa hebûna me wek mirov, kurd, netewe û hwd. Behsa wê wan sînoran û wê hişê azad dikim ku dikarin netewe, erdnîgarî, civak, komikên civakî, pêkhateyên olî û hwd. wek pişkên rengorengo yên hebûneke qedexekirî lê berra bibînin.
hîn dewam dike...
