Tu dimirî

Berdilkê min!
Ew çendî hêja ye ku bê gotin
Tu mezin bûyî!
Mezin bûyî!
Bivê nevêyî
tu bûyî!
Bixwazî an nexwazî!
Êdî hêsir bi kêrî te nayên
Nahînin dilovaniya dayikê
Ranawestînin kerba bavo
...
Kezeba min
Tu mezin bûyî!
Mezin!
Şerm e!
Nabe tu xwe bi dawa pîrka xwe ve daleqînî
Ne jî xwe di paş keviran de veşêrî
..
Rihê min!
Nabe tu bi qehfik û keviran bilîzî
Nabe tu çêçikan bikujî
Ne jî dilê xwe bi xwe bişewitînî
..
Çavê min
Porê te sipî bûye
Weşiyayî ye
Keftûlefta evînê
Ji dilê te yê biçûk re nabe
Giran re
Dê bisekinîne jenînê
..
Gurçika min
Tu himêza min de hilnayêyî
Ez nikarim te li pişta xwe kin
Ne jî te hilgirim
..
Berdilk û kezeba dayika xwe
Çav û ruhê dAyika xwe
Tu dimirî!
Ha ji xwe hebe
û bi bîranînên zarotiyê melîze
.