Welato

Lorî! lorî!

Welatê min lorî!

Binive vê şevê

Bêşer

bibîne xewna azadiyê

netirse!

Bipirse ji xwedayî

Netirse ji birûskên erdhejîn

Netirse ji bahoza gelemşiya derewîn

Bipirse çi xwedayî!

Çima?

Çima azadî li vê xakê qedexe ye?

Çima mirin dîrok û çîroka me ye?

Welatê min îşev binive

Bila parastin erka me be

Bila xew vê şevê ne ya me be

Binive di azadiyê de

Pakrewan

Min dayikek dît
Zêmar û dîrokan dixwîne
Li ser goreke çandî
Di bejna gulistanekê de
...
Çi bûye dayika xemgîn?
Çi digirî?
Li min zîvirî bi çavên tijî hêstir
Bi rûyê kelaştî, tê de nîşan dibe birîna dil
Got:
Kurê min!
Giran e! êşîner e!
Çûna te!
Mirina te!
Pelçemok û kundan
Xwestin bidizin roja me
Xwestin vemirînin çiraya azadiya me
Hewl dan bixeniqînin
hemû hêviyên min
Kawayê min!
Kurê min!
Rakir ala xwe
Li bejna xwe geran rextê xwe
Tifinga xwe, avêt milê xwe
Dilê xwe kir narincok
û Teqand di kîn û zikreşiya wan de
Felsefeya axê vegot
Strana azadiyê nehwirand
Û giyana xwe di vê axa pîroz de çand
Ta bipişkivin darên azad
Ta pepûle bifirin li ezmanê welêt
Ta bikenin
Hemû rojên bendwar
...

Zû

Ez zû digirîm .. têkçûnan neyênin bîra min Bila vê carê strana "Ey Silêman Silêman Were mala min mêvan" bi dengekî xurt bê nehwirandin

Hinase

Hinaseya min î Kê tu ji ser kezeba min qut kirî Ez fetisîm Ji nebûna te ji bêTebûnê Çêtir bû Mirin Ji kezebeke reşbûyî bi te

Helbest

Helbesta bêêş dikare watedar be.. Heger êş li dinyayê tune bûya.. Heta êş hebe Helbest ji bo helbest be divê biêşîne..

Kole

Koleyên rojê

Çîrokên şevê

Xwêdana xwe zuha bikin

Hûn genî bûn

Bila pêlên ramanan

We ji zindanê biqewirînin

Nuqitî

Nuqtî dilê min

Ku tu ew î

Golek ji xwînê çêkir

Komkujiyek li dû xwe hişt

Ew çi ken bû

Te nuqitand vî dilî

Te deryayeke derewan çêkir

Ma te negot

Ew jehr e!

Tê bimirî

Dilopek tenê dikare

hemû evîndaran bikuje

Xwe nehêle

Xwe li dû xwe nehêle
Tu diçî kû?
Rêya xwe dubare neke
Dîsa bi wê zêmarê nenehwirîne
Sal diherikin
Qey tu natirsî
Tu dîsa xwe li vir
di vê tariyê de bihêlî
û biçî