Wergera beşeke pirtûka Selîm Berekatî.

Em biçûk bûn birako, gelekî biçûk bûn, wek çêlîkên qazan bûn li herdû rexên kolanê wek xetên lênûskekê bûn.Heytehûteke mezin, heytehûteke zirecêb bû. Mamosteyan xwe di nav rêzên zarokan de çeng dikir û darê xwe li ba dikir, wek pisîkên qutifî bang dikir: Binerin, gava serok derbas bibe, destên xwe li ba bikin"...Û serok derbas bû, di nav me re derbas bû û destên xwe li ba kirin û dûre wan teşeyên geometrîk da dû karwanê, bûn kulmên reş û li dû kaosa hov gindirîn.

Ez çend caran ketim erdê, laş û ling li min qelibîn. Ez bi hemû hêza xwe hewl didim ji gola mirovan derkevim. Gava gihiştim malê, rûyê min bûbû tirabêlk, êdî ne rûyê zarokekî bû.

Ha ew bû, destpêka tundûtûjiyê birako!

Nîşe: Navê pirtûkê

الجندب الحديدي

Ez ne şaş bim, Ehmed Huseynî ev pirtûk wergerandiye,mereq dikim çawa wergerandiye.

Wergerek ji Nîzar Qebanî

Ka bi hemû baneşanan gazî te bikim
Belkî bi nehwirandina navê te, tu ji lêvên min biwelidî
Bihêle dewleteke evînê ava bikim
Dewleteke evînê, tu şahbanûya wê bî
û ez...ez...ez tê de
bibim gewretirîn evîndar
...
Li vir tevzînok bi laşê min ketin
di kunên çermê min re buhirîn
Belkî taya wê, sawa wî tiştî bû
ku min xwend
(Te ez vegerandim, tiştekî ku min jê hez dikir)
Ya giring, saet 11ê şevê nîşan dida
....

Nîzar Qebanî

Hûmanîzm

Kulmek ax e.. Ha li rojhilat ha li rojava.. Dikarî gulekê lê biçînî Dikarî gorekê lê bikolî Tu wê tovê biavêjê bila jiyan bipişkive..
...
Hûmanîzm jehrek e ku mirov pê tiştên dixwazin bifiroşin, didin kirrîn....
Wek wan çend rêzikên li jorê. Nizanim xweş in an na lê hema li hev tînî, gulekê tê de diçînî û dikî jiyan wek ku dinya li bendî me ye ku wê gulê biçînin û piştî wê dê Xwedê - eger xwedayek hebe, eger tine be, sirişt- dê nema bahozan rake û aşîpan biherikîne û dê her evîndarî bigihîne evîna wî...

Tirs

Wek ku hinekan hestên min ji min stendibin, ez dikim nakim naşêm hevokekê bi dawî bikim. Hestên min pûç bûne, belkî tenê hesta tirsê azad mabe û di hinavê min de çirvîtkan diavêje. Tirs jî ne ji mirinê, ne ji lêdan heta ne ji xurtan e jî, tirseke ne diyar e; tirsa ji nediyariyê ye. Ev tirs hesteke wiha ye ku bi demê re hêlîna xwe di dilê mirovî de ava dike û mirov DITIRSE ku ew tirs biçe. Ew bixwe ne ji çûna tirsê ye, tirs ji nediyariya li dû çûna wê tirsê ye.
Gava sîngek ewlehiyê dide, di cih de ew tirs tiştekî wiha dike ku mirov naxwaze biçe ber bi wê ewlehiyê ve û her tiştî dike daku ew ewlehî biçe, bireve...
Qet nizanim bê çi dibêjim lê westiyame

Helbesteke tehmsarkî

Dê roja Beran-berdanê bûya

Te yê destmala xwe bi stûyê berxikê xwe yê hezkirî vekira

Belkî ne ji bo min bûya

Belkî çavreşekî din bûya

Lê dîsa

ne têl bûn

ne jî tiving bûn

ên ku em ji hev cihê dikirin

surişt û berxikek bû

..

Berovajî gelek jinan

Baş dizanim tê çêlekek xwedî bikira

Tevahiya çêlekên cîrana dê bimirina

Lê ya te dê gund di nav şîrî de bixeriqanda

cudahiya te, tenê dê ev bûya

çêlek bûya

Ne, zimanekî biyanî

Ne jî perwerdehiyeke xerîb bûya

..

Keçê belkî tu dil têketa kurê axayekî

Ji xwe her xeml û xêl

nav û dengî

tu sermest kiriyî

Lê ne çandeyek ewropayî

ne jî çirûskên biyanî bûn

ên ku tu yê ji min bibiriya

..

Dizanim xeftan dê li te bihata

Û tê xwe pê li ba bikira

Nizanim

Van çi ji me xwest

ku berxikê me ji me stend

çêleka te kuşt

û evîna me bi kindira biyaniyeke çêkirî

bi dar vekir

..

Dizanî tehliya wê

nexweşiya wê

êşa wê çi ye

ku tu dibêjî

,erê tu bi xwe,

dibêjî qey

tu yî, ya vî tiştî dibijêrî

wek hemû koleyên li gundê te

..

Tu jî wek vê helbesta min

tehmsarkî bûyî

ne resen î

Ceger

Peyva “ceger” li nik me di wateya wêrekiyê de tê gotin ku piraniya serxetiyan ji bo xwarinekê dibêjin ku em jê re dibêjin kezeb. Helbet kurdên li herdû rexan jî dizanin “ceger” navê organekî laşî ye lê  meseleya min ne ew e û heta vê bibêjim, peyv bixwe ne ewqasî giring in lê wate û wateya yan jî wateyên li wan hatine barkirin gelekî giring in. Di dawiyê “ceger” be, “wêrekî” be,  “ceger kirin” be yan jî “wêrîn” be, peyv in wiha ku diyar dikin, tirs û gefek heye lê li himberî wan jî, serhildanek heye.

Îca ez hewl bidim werim ser meseleyê ku ez dizanim ez ê ê vê monologa xwe jî dirêj bikim. Tirs...

Gelemşe

​Qepqepa pêlava jinên bedew û nebedew
Her yek xwe dihejîne, ji derdorê qêrînê tîne
Ne ew lê qabikên pêlavên wan
Gazî dikin; ez li vir im, bi hemû serêşiya xwe
Dengê qedehên çayê,
kevçiyên çayê
xirecireke vala
û nûçeyên keştî, moşek û dewaran
Dewarên ku nebûne mijar
lê bûne xwediyê mijarê
..
Çi bûye, kes nizane
Lê her daxuyanî,
slogan û ​dîmen in.
Girseyek li bendî wê ne
ku ji tiştekî re, ji bûyerekê re bibêjin" bijî"
û wêneyên xwe di torên bextewariyê de
parve bikin..
Mirineke hêdî ye
Bendewariyeke bikoletî ye
lê jiyan jixwe ev e
gurmgurm û teqreq e

Ne ji tiştekî re bû

Pirs in!
Mejiyê min dixwin
...
Bila bixwin
Ji ber ne ji tiştekî re bû
Valahî û nezanî ne
yên bextewariyê tînin