Wek ku hinekan hestên min ji min stendibin, ez dikim nakim naşêm hevokekê bi dawî bikim. Hestên min pûç bûne, belkî tenê hesta tirsê azad mabe û di hinavê min de çirvîtkan diavêje. Tirs jî ne ji mirinê, ne ji lêdan heta ne ji xurtan e jî, tirseke ne diyar e; tirsa ji nediyariyê ye. Ev tirs hesteke wiha ye ku bi demê re hêlîna xwe di dilê mirovî de ava dike û mirov DITIRSE ku ew tirs biçe. Ew bixwe ne ji çûna tirsê ye, tirs ji nediyariya li dû çûna wê tirsê ye.
Gava sîngek ewlehiyê dide, di cih de ew tirs tiştekî wiha dike ku mirov naxwaze biçe ber bi wê ewlehiyê ve û her tiştî dike daku ew ewlehî biçe, bireve...
Qet nizanim bê çi dibêjim lê westiyame
No comments:
Post a Comment