Çîrokeke kinik bû, xelas bû...
Hêvî tê de şerm bû
Evîn, derew bû
Hezkirin, bi pîvan û hesab bû
Xweş bû..
Ne poşman be..
Welatekî perçebûna xwe nîşan dida..
Ez niha dişewitînim
Xeyalê porê te,
Çavên te yên ku ji dûriyê rengên xwe guhertibûn
Dişewitînim dilê xwe
...
Biryardariyê dixwezî
Ew hêsan e
lê bêrewan e
...
Nikarim şîretan bi şerabê re bi te bidim vexwarin
Naxwazim serxweş bî
Dixwazim bihiş bî
....
Kes nikare bibe ez
Ez nikarim bibim kes
Lê kes nikare bibe tu
....
Vac, di baweriyên me de radizên
Tirs ji nava me der tê
Ne ji kolanên biyanî
û Ne ji xemgîniya ti kesî
...
Roj û şev
Navên me ne
Bixwazin dikarin vemirînin roniyan
û her şev be
Bixwazin dikarin vêxin roniyan
û hew roj be
Di destê me de ye
Lê jiyan berdewam e
Ez jî mirov im wek te
Nikarim xwe ji mirovahiyê biparêzim
Bibêjim neçe
...
Biçe..
Biçe
Bila dûrî warê te be
Xeyalên bitirs, para te bin
Biçe, venegere
Ez êdî te naxwazim
Li dilistana xwe
Ne, ez û ne tu
êdî nikarin çîrokeke qediyayî bibêjin
Ez nebûm helbestek ji stranên te re
Lê tu bûyî mijara serdemekê ji helbestên min re
....
Xem nake
Ez navê vî bajarî nanivîsim
û navê wî welatê dişewitînim
Biçe...
Biçe....
Jiyan berdewam dike
û ez ez im
û tu tu yî..
Dilyar
No comments:
Post a Comment