Şoreş

Mirov dixwaze gelek tiştan bike, carine di nav jiyanê de daxwazên xwe ji xwe dixe, wê çaxê jî dixwaze dîsa daxwazên xwe bibîne û ji nû ve bera dû wan de...
Mixabin em kurd ji roja çêbûne ta îro her tiştên me bi kîbûna me ve girêdayî ye, bi zimanê me yê qedexe û bi nasnameya me ya qedexe ve girêdayî ye...
Û êşînertirînê tiştan jî ku mirov bi qasî ji kurdayetiya xwe hez dike, gelek rêbazên ramîn, hest û nerînên xwe li cîhanê an ji neyarên xwe digire an jî derdoreke ku ne ya wî ye, û li wir xwe winda dike, dikeve wê keftûleft nakokiya xwebûnê û jiyaneke asayî de, xwebûn neasayîtiyê tîne, ji ber tu ji her tiştê dî bêpar dimînî, tu ji gelek tiştên mirovahî yên gelên dî bêpar dimînî...
Belkî divê wê çaxê mirovê rêça ramîna xwe biguherîne û wisa li meseleyê binere, ku jiyan xebat û têkoşîn e, û her wisa xweş dibe, û çareya vê nakokiyê di asayîkirina civatê bi xwe de ye..
Lê di vê ji bîr nekî, ku gava vê dibêjî ew bi xwe dibe bijîşkekî şoreşger ku dixwaze nexweşiyê ji binî ve ji vî laşî derxîne, encex belkî hêz, zanîn, û dema wî/wê têr nekê, lê divê bibêje ez bigihêm kû jî yên bi dû min de dê temam bikin...